Luchtsteun: Uithangbord van de Geïntegreerde Politie

Hoofdcommissaris Pascale Dereeper oefent sinds 1 juni 2021 de functie uit van directrice van DAFA. Ze heeft de leiding over 45 personeelsleden; met haar erbij telt het team 7 vrouwen. Zowel de piloten, de TFO’s, de mecaniciens als het CALog-personeel (voor logistiek en hrm) kunnen op haar respect rekenen. “Voor mij is iedereen gelijk, als je je best maar doet”, vertelt ze. “Ieders job is hier belangrijk. Respect voor elkaar en voor elkaars werk is noodzakelijk: de ene kan niet werken zonder de andere. Een piloot kan niet vliegen als de mecaniciens de toestellen niet nakijken of herstellen. Als je begrijpt wat een collega moet doen, is er ook minder wrevel. In onze eenheid, die niet de makkelijkste is, zitten verschillende generaties samen en dat geeft soms wat meningsverschillen.”

1 team met piloot

Inspecteur Jessie Gevaert is de geschiedenisboeken ingegaan als eerste vrouwelijke TFO bij DAFA. In de zomer van vorig jaar, met een paar maanden vertraging omwille van corona, heeft ze haar opleiding met succes afgerond. Hoog boven (of in) de wolken bedient ze de camera, stuurt ze de piloot (aan de hand van computersystemen voor de luchtvaart) en staat ze in voor de radiocommunicatie. “In de lucht vorm ik samen met de piloot één team. Als we bijvoorbeeld iemand zoeken, overleggen we samen hoe we het gaan aanpakken. Met de ene piloot lukt dit al wat beter dan met de andere … We hebben beiden een belangrijke en evenwaardige rol aan boord. Zonder elkaar kunnen we de opdracht niet naar behoren uitvoeren. De meesten doen gelukkig niet liever dan samen naar oplossingen zoeken en brengen dan ook goeie ideeën aan. Mijn interesse voor helikoptermechaniek – en het feit dat ik regelmatig op de gelijkvloerse verdieping vertoef – wordt me niet altijd in dank afgenomen. Maar het is enkel door elkaars werk te begrijpen, dat je elkaar kan respecteren.” 

Open minded

“We zijn oud en wijs genoeg om collega’s te zeggen dat ze storen”, lacht Ella Schets. Met haar 21 lentes is ze de jongste bij DAFA; ze is pas sinds september 2021 aan de slag als mecanicien (en verlaat de eenheid in september, met spijt in het hart, om haar commerciële licentie in het buitenland te behalen). “Als we met kritische taken bezig zijn die veel concentratie vergen, dan laten wij dat absoluut weten. Ikzelf kom ook op alle bureaus en alle verdiepingen … en blijf niet op mijn eiland zitten. Hoe meer ik te weten kom over andermans werk, hoe meer begrip en hoe makkelijker je eventuele problemen kunt oplossen. Het generatieverschil merk ik niet bij ons (10-koppig) team van mecaniciens: iedereen wordt met respect behandeld. Ik kan de ‘anciens’ gelijk wat vragen; ze zijn open minded en communicatief zeer sterk.” 

Blindelings vertrouwen

“Een megabende is het daar beneden”, vult de directrice aan. “Maar dat geldt eigenlijk voor iedereen hier bij de Luchtsteun. Het zijn allemaal goeie werkers die op mekaar kunnen rekenen. Alle personeelsleden zetten zich met hart en ziel in en zijn ook zeer flexibel: bij de overstromingen van vorige zomer bijvoorbeeld kwamen zelfs collega’s met verlof naar de eenheid terug. Ze vertrouwen elkaar ook blindelings: dat moet wel, want ze hebben letterlijk elkaars leven in handen. En ja, er zitten wat ego’s tussen maar waar niet? Ja, het kan hier soms best wel pittig zijn en je moet mondig zijn om de opmerkingen het hoofd te bieden. En de vele grapjes die worden uitgehaald, zijn nooit persoonlijk bedoeld en zorgen zeker voor een goeie sfeer.”

“Als vrouw krijgen we hier zeker het nodige respect”, gaat Jessie verder. “Als je wordt aangepakt, is het op je werk en niet op het vrouw-zijn. Het is nodig om sommigen direct van repliek te dienen … Hier zitten heel wat verschillende karakters samen en dat blendt zo mooi. Iedereen voelt zich veilig en we zijn allemaal op mekaar ingespeeld. We krijgen veel vrijheid ook. Je moet er veel voor doen om binnen te geraken, maar het is hier het beloofde land als je eenmaal binnen bent. Een droomjob heb ik: politiewerk doen én in de lucht hangen, wat zou je nog meer wensen?”

Piloot worden was de kinderdroom van Pascale Dereeper. Haar ogen lieten het niet toe … Sinds haar aanstelling als directrice zijn er twee vrouwen bijgekomen, geen mannen. Toeval of niet? “Het waren gewoon de beste kandidaten”, zegt ze stellig. “Positieve discriminatie, dat interesseert me niet. Ik neem de beste kandidaat, maar kijk wel of het plaatje klopt: een nieuw personeelslid moet absoluut in de groep passen. Zeker in die van ons …”

Reclame voor de hele GPI

“Ongeveer de helft van alle opdrachten van de luchtsteun komen op vraag van de Federale Politie, de andere helft op vraag van de Lokale Politie”, kijkt de directrice de cijfers na. “We kiezen onze opdrachten niet en iedereen is gelijk voor de wet. In 2021 stond het aantal missies op 1180; goed voor zo’n 1512 vlieguren. Wegens corona ligt dat cijfer wat lager: in een ‘normaal’ jaar staat de teller op ongeveer 2000 vlieguren. 82% daarvan gaat volledig naar operaties (missies), het overige aantal naar training, instructie (lesgeven) en onderhoud. Ook mecaniciens moeten mee de lucht in om bijvoorbeeld te checken of reparaties correct zijn uitgevoerd.” 

Overal waar de politiehelikopter landt, kan hij op veel bijval rekenen. “De mensen kijken er enorm naar op”, volgens Jessie. “Ze willen er altijd graag mee op de foto.”

“Het respect van de bevolking, maar ook van collega’s, dat krijgen we sowieso”, vult Pascale Dereeper aan. “We krijgen veel bedankingen, zeker als we mensenlevens hebben gered. Maar wij zijn slechts een deel van de oplossing: enkel door de samenwerking van vele diensten komen we tot een positief resultaat. Die positieve resultaten zouden trouwens wat vaker in de kijker mogen worden gezet. We zijn een mooie en dankbare eenheid met een positieve uitstraling, een eenheid die tot de verbeelding spreekt, dus waarom zouden we dit niet wat meer in de kijker zetten? De politie komt heel vaak negatief in het nieuws, dus waarom niet eens uitpakken met de positieve aspecten van het politiewerk? Het is onrechtstreeks goede reclame voor de hele Geïntegreerde Politie!”

Family Day op 17 september

Een job bij de Directie luchtsteun wordt te weinig gepromoot volgens Ella Schets. Zij behaalde – net als TFO Jessie Gevaert – een bachelor in de luchtvaart, maar dan met luchtvaarttechnologie als afstudeerrichting (voor Jessie is dat aspirant-lijnpiloot). “Ik wist niet dat bij DAFA werken tot de mogelijkheden behoorde.” 

“Onze eenheid mag wat toegankelijker worden”, vindt Jessie Gevaert. “Nochtans staan er altijd veel bezoeken aan DAFA op het programma”, besluit de directrice. “Er komen altijd heel veel aanvragen binnen, te veel om iedereen een positief antwoord te geven. Maar op 17 september gaan de deuren open en is het Family Day! Dan zijn zowel burgers als collega’s van harte welkom om DAFA te ontdekken. Het is een ideaal moment om onze werking te laten zien; zeker voor toekomstige collega’s kan dit interessant zijn. DSU, de Directie van de speciale eenheden (die dit jaar haar 50ste verjaardag viert, nvdr.), was bij de vorige editie ook van de partij om samen met DAFA een paar demonstraties uit te voeren. Beide directies zijn goed op mekaar ingespeeld; het respect is wederzijds. Hopelijk zijn ze er dit jaar opnieuw bij.”